DEMLİ ÇAY
Yusuf HOCAOĞLU
hocaogluyusuf@hotmail.com
“İnsan beyni değirmen taşına benzer. İçine yeni bir şey atmazsan, kendi kendini öğütür durur.” İbni Haldun
Kafamda çok deli sorular ve düşünceler vardı. Oysa sıcak bir çorba içmeyeli aylar ve yıllar olmuştu. Karşıdan karşıya geçen ördek yavruları ciyak ciyak bağırıyordu. Ortalıkta sadece ördekler ve koyunlar vardı. Üşümüştüm. Kimse anlamıyordu beni. Beynimi tırmıklayan bir şeyler vardı: Bir şeyler ters gidiyordu.
Derken düşünceler raks etmeye başladı: Ne oluyordu ya?
***
Savaş çıkmış gibiydi. İnsanlar arabalarının depolarını doldurmak için istasyonun önlerinde uzun uzun kuyruklar oluşturmuştu. Gözüm tabelaya doğru kaydı. Rakamlar 19, 20, 21 hızlıca artıyordu. Derenin dibinde biri mangal yakmıştı. Mis gibi koyun eti kokusu geliyordu. Her tarafa dağılmıştı bu koku. Ciğerlerime doğru çektim kokuyu ama büyük bir kaygıyla.
***
Derken o korkuyla oradan hızlıca uzaklaştım. Koştum koştum ve sadece koştum. Arabam tamirdeydi. Mucit bir arkadaşıma vermiştim. Kendisi ayçiçek yağından araba yakıtı üretmişti. Arabamı o sisteme uygun hale getiriyordu. Ayçiçek yağı biraz pahalıydı ama işin güzel tarafı arabada yaktıktan sonra artan maddeyi yemeklerde de kullanabilecektim. Muazzam bir tasarruf olacaktı benim için. Malum zor günlerde milletçe tasarruf etmek gerekiyordu. Sonuçta itibardan tasarruf olmazdı. Raks ediyordu beynimde düşünceler, koyunlar otluyor, ördekler ciyak ciyak bağırıyordu.
***
Neyse kaos saçmalaması sarmalamasının sırmalaması olan dolma sarmasının içine düşmüştüm. Her şeyden vazgeçebilirdik. Ama kol böreğinden asla. Kavurma ve kol böreğini çok seviyordum. Kol böreği özellikle ıspanaklı olanı harika gidiyordu çay ile beraber. Oysa sıcak bir kol böreği yemeyeli aylar ve yıllar olmuştu. Karşıdan karşıya geçen ördek yavrularını izliyordum. Kuzular annelerinin yanında meee meee diyordu.
Güneş çok güzeldi. Parlıyordu ışıl ışıl. Ali ata bakıyor, İpek ip atlıyor, Emel ılık sütünü içmişti. Her şey çok güzeldi. Herkes halinden memnundu çok şükür. Muazzam bir dinginlik hali mevcuttu.
Derken ordan biri yüksek bir sesle “Tekbir” dedi. Biz de hep bir ağızdan “Allahu Akbar” diye bağırdık. Harikaydık. Sonra ben gaza geldim ve dedim ki: “Yaşasın bağımsız Kafkasya, Allahu Akbar.” Çok mutlu olmuştum. Her şey çok güzeldi. Aylar, yıllar geçse de sıcak bir çorba içmeyeli harikaydık hepimiz...
Selam ve muhabbetle...