AYRICA
DR. SELMAN DEMİRCİ
ahengerselman@hotmail.com
DOSTLUK VE VEFA
Sevginin gül açtırdığı benizlerde yıllar sonra tüm haşmetiyle mesken tutmuş hüzün ve alev alev bir hicran. Çocukluk arkadaşımı, arkadaştan öte dostumu kardeşimi anınca gökgürültülü sağanak yağmura yakalanıp yüreğimi esir alan duygu buydu. Hayatın herkese eşit davranmadığı klişesini bayatlamışlar arasından çıkaracak değilim. Kaderin tüm parçaları birleştirilip yaratılış hikmeti nazara verildiğinde herkes için en güzel ve biricik senaryonun hazırlandığına inananlardanım. Katı bir kadercilik/cebriye olarak görülebilir bahsettiklerim lakin tam olarak öyle değil.
Neyse bu hüznün alevlendirildiği vasat bir rüyanın sanal lakin bir o kadar sahici dünyası... Alem-i misal... Alem-i şehadete doğru yol bulan bir rüyadan bir başka rüya olan bu aleme tüm derinliğini ve kesafetini taşıyan bu hisler sarmalı için hamd etmeliyim. Hayat kimini sefa ile kimini cefa ile sınar. Bizim imtihanımız da zorlu bir vefa... Nisyana terk ettiklerimiz böyle zaman zaman gündemimize taşınsa da zaman ve mekân tarafından esir alınmış bir adamın mazeretlerine sığınmayı yeğliyorum hep. Şizofrenik hislerin tarumar ettiği bir zihnin yalnızlığını yaşıyorken o güzel dostu ben hayatın bitmek bilmeyen meşgalesini sahte bir sığınak olarak bellemişim. Dostluğun güzelliğine dair bitmeyen cümleler kurmak sahtekârlığını nasıl ifa edebilirim? Biraz olsun hayâ duygusu kalmışsa bu yürekte uhuvveti öven bir cümle nasıl kurabilirim? Belki dostluğun ne idüğü üzerine fikredebilirim. Bu da o erdeme beni yaklaştırırsa ne ala... Yoksa yine eski tas eski hamam kalmayı seçmiş olacağım.
Bazı dostlarımızla bir arada bulunmak zorunda kaldığımız için mi dost oluruz?.. Evet, bu meramımı anlatmak için yeterli bir ifade değil. Elbette dostluğun tesisi için bir arada zaman geçirmek elzem. Ancak sanırım mecburiyetin ötesine geçince, zaman geçirmekten öte, zaman ayırmaya dönüşünce dostluk sınanmaya başlıyor. Okul arkadaşlığı zamanın birlikte bolca zaman geçirmek için en müsait olduğu dönemin bir semeresidir. Bu dönemlerde köklü dostluklar kurulur. Okul bitip herkes öteye beriye dağılınca gerçek dost olanlar mı sadece birlikteliklerine devam ederler? Bir araya gelmek için fırsat kollamak mıdır dostluk? Belki de...
Diğer yandan aylarca, yıllarca uzak kalsak da bir araya gelince sanki ilk günkü tazeliğinde bir muhabbeti filizlendiren dostluklar vardır. Zamanın eskitemediği dostluklar... Belki bu bir savunmamdır hayata... Bu tarz dostlukları belki de zafiyetimi örtmek için ön plana almak istiyorum bilmiyorum.
Her halükarda dost acıyı paylaşandır. Zor zamanlarda yalnız bırakmamaktır. Kendi meşgaleni bahane etmemektir. Öyleyse nasıl dost olduğumuzu söyleyebilirim o arkadaşım için. Ailelerin düştüğünde de bireyin yanında olması gibi dostlukta da zorunlu bir sevgi bağı olmalı, değil mi... Yürekte hissedilen sevginin yoğunluğuna dostluk demek pek isabetli değil o halde. İcraata dönüşmeyen sevgi dostluk hüviyetini taşımıyor demek ki. Dostluk harekete geçiren bir sevgidir. Mazeretleri terk ettiren bir sevgidir. Kuru bir hisle kemale erecek bir mefhum değildir dostluk.
Vefanın olmadığı yerde hiçbir dostluk kemale ermez aslında. Vefayı kuşanmadan dostluktan bahsetmek mümkün değil. Benim dost gördüğüm o insana dostluğun hiçbir gereğini yapmamışım. Hüznü alevlendiren de aslında bu. Onun yalnızlığının yüreğimi burkması dostluğumuzdan bahsetmek için hiç de yeterli değil. Onun hastalığına üzülmek de öyle... Bu yalnızlığa olan katkım ne olacak, hastalığında yanında olmayışım ne olacak...
Evet, bu hastalık bir ömür boyu süren bir hastalıksa sürdürülebilir bir destek sağlamak güçleşiyor. Bu hastalığın dostumu bürüdüğü bu yepyeni çok farklı hal ile bu ilişkiyi eski sağlıklı konumunda tutmak çok daha zor; bunu hafifletici bir sebep olarak sunabilirim. Kabul edilebilir olabileceğinden kuşkuluyum.
Belki de biz aslında hiç dost olmadık. Bir okul arkadaşlığı idi bizimki. Yaşadık ve bitti de diyebilirim. Ama bu da gerçeklerden bir kaçış olur sanırım. Yıllar sonra bu rüyanın tekabül ettiği şey belki de bir "dost" hatırlatmasıdır... Allah gerçek dostlara kâmil bir vefa nasip eylesin diyelim... Amin.