KÖŞE BUCAK

Mehmet Salih KÖSE

Eğitim Uzmanı

 Hakikat şu: okullarda yavaş yavaş huzur bozuluyor. Acil önlem almalı. Sadece okullar mı? Okulların bulunduğu sokakta neler oluyor insan görmeli.

 Bakıyorum son günlerde haberlerde eğitimden acılar yansıyor. Halbuki okullarda bilişimiz, gülüşümüz, sevgimiz, sevilmemiz aynı olmalı. Mizacımız ayrı olsa da hepimiz öğretmeniz, hepimiz öğrenci. Kendi haklarımız var. Ama ortak görevimiz sevgi ve saygı olmalı. Bakıyorum haberlerde geçen olaylara; ayrılıklar ve yanlışlıklar içinde çirkin görüntüler.

Burada kim haklı kim haksız diye tartışmaya gerek yok. Bu konu çok yönlü. Bu olayların bu duruma gelmesinde velinin, çevrenin, okul yönetiminin, öğrencinin ve öğretmenin de az çok kusuru var.

Ben bir öğretmen olarak önce öğretmeni düşünürüm. Öğretmen sınıfa girince onu yüce katlara eriştiren, varlığını o okulda gösteren kişiliğidir. Bilgisi ve dilinin belagatidir. Öğretmenin ilmi onun çeyiz sandığıdır. Bu bilgiyi sevgi gökkuşağı yapar ve öğrenciye sunar. O sınıfta sen öğretmensin, öğrenci de sana saygı duyan ve seni seven öğrencin. Benlik mi? O sende de vardır, öğrencinde de. Fakat bu iki benlik o okulun eğitim ve kültür ortamında ortak hal alır.

Sen bir öğretmensin. Önce empati yaparak öğrenci olmalısın. İçindeki sese kulak verip, çocuğun o günkü yaş durumuna ve hislerine de saygı duyarak bir program hazırlamalı ve o şekilde derse başlamalısın. Dersten çıktıktan sonra da “ben bu derste ne verdim ne aldım ne yaptım” diye durup düşünmelisin. Önce kendine saygın olmalı, sonra mesleğine. Okul bahçesinden içeri girerek o sana özgü benlik putunu içinden söküp atmalı, öğretmenlik kimliğine girmelisin. Şeklin, giyim tarzın, bakışın, gülüşün ve hazırlığın çok önemli. Artık okulda ve sokakta öğretmenlik savaşındasın. İpin ucunu okul içinde bahçesinde ya da sınıfta kaçırmışsan bundan sonraki uğraşların nafile. Eğer senin yüreğinle öğrencinin yüreği birleşirse ve ortak bir noktada buluşursa o okulda tütmeye başlar başarın ve sevginin dumanı.

Bakın ben böyle başarılı öğretmenler gördüm. Onlarla çalışmaktan da mutlu oldum. Hâlâ bu öğretmenlerin yaptıklarını hayranlıkla izlerim. Söylemem şu: O televizyonlardaki eğitimle ve öğretmenlerle ilgili olumsuz haberleri duymamak için her okulda Feride Öğretmenler olmalı. Çünkü Feride Öğretmenin felsefesinde, “Çocuklar beyaz bir sayfadır; onu kötü şeylerle karalamayın” sözü vardır. Tam bir öğretmen ruhuyla yetişmiş bir öğretmen için çok zordur ve meşakkatli iştir öğretmenlik. Fedakârlık ister, güzel bir dil ister. Sınıfta bir dersi işlerken, yazıp söylerken, onun sancısını, endişesini duyar ve hisseder. Ona göre güzel cümlelerle bilgiyi öğrenciye aktarır. Hele bu anaokulu öğretmeni veya ilkokul öğretmeni ise işi de bir hayli zordur. O minicik ve masum beyinlerde sözleriniz, davranışınız, giyiminiz ile yeni bir dünya kuracaktır çocuk. O günahsız yavrulara sen şekil verecek, etkili olacaksın. İnanıyorum o sınıfta öğretmenle alay eden lise öğrencisinin bir ilkokul öğretmeni vardı. Eğer bu öğretmen Feride Öğretmen gibi olsaydı biz de o yanlış ve çirkin görüntüleri görmezdik.

Feride Öğretmen bir örnek. Çünkü Feride Öğretmenin yaptıklarını zaman zaman görüyorum, izliyorum.  Bakıyorum Feride Öğretmen arayışlar içinde. Çocuklara çevreyi tanıtmak için müzelere götürüyor. Geziler düzenliyor. Ümit dünyasını yollarını soran öğrencilerine güzel örnekler sunuyor. Çünkü çocuk çıkış arayan bir ırmak gibidir. Nereye yönlendirirseniz o denize akar. Erdem veya bencillik. Ya uçurum ya da masmavi bir deniz veya okyanuslar. İşte Feride Öğretmen çocuklara hayatı sevdirmek ve insan olmanın gayelerini yaparak ve yaşatarak anlatmak istiyor. Kötülüklerden, çirkinliklerden çocukları korumak istiyor. Kötülüklerin o körpe beyinlerde iz bırakmaması için öğrencilere spor, sanat, müze, yazar çizer görsünler, yaşasınlar istiyor. Bunu yaparken de gayet samimi ve işini severek yapıyor.

Çok zordur küçük çocuklara öğretmenlik yapmak. Bu sebeple okul öncesi ve ilkokul öğretmenliği çok önemlidir. Belki de Akçaabat Söğütlü İlkokulu'nda öğretmenlik yapan Feride Öğretmen öğrencilerinin gönüllerini Karadeniz'in ortasında zaman zaman ortaya çıkan ebem kuşağı gibi arındırmak istiyor. Güzel çiçekler ekmek istiyor o körpe yüreklere. İpek bir mendili çözer gibi her öğrencisini çözmek ve tanımak istiyor. En son uygulaması bence etkileyici olmuştur. Bir öğretmen olan yazar İbrahim Bey'i Salacık’tan kendi öğretmeni olan Seniha Çanakçı Öğretmenle buluşturuyor, çocuklara tanıtıyor, söyleşi yaptırıyor, hem de İbrahim Öğretmen yazdığı kitapları öğrencileri için imzalıyor.

İşte öğretmenlik budur. Öğretmen var, çocuğu okula bağlar. Okullar vardır içten çocuklara kendini sevdirir. Çocuklar o okula her sabah koşarak gider. Okul çocuklara güzellikleri, iyi olmayı ve sevgiyi, arkadaşlığı giydiren yer olmalıdır. Çocuk okul penceresinden kitaplara, hayata, dünya meselelerine, estetiğe, spora, iş dünyasına bakarsa ne kavga olur ne de okul içi sorun.

Bakıyorum televizyon haberlerine bu olaylar için ne dediler? Kimi şu yasaklansın, kimi bu çocuklar ceza alsın, kimi aileler suçludur dedi. Hiç kimse Feride Öğretmenlerin sayısı artsın diye düşünmedi. Herkesin kafasında ayrı bir Diyojen. Eğitimi yönetenler “gölge etme başka ihsan istemem” diyor. Muhalefet mi? Eğitimin ‘e’sini kendi kitaplarına uydurmuşlar, “gelirsek bakarız” diyorlar.

Türkiye'de görevini yapan başarılı öğretmen ve eğitimcileri bir yerden tanıyor gibiyim. 

Haberlerde bu olumsuz öğretmen ve eğitim haberlerini duyunca soğuk bir ter sarıyor vücudumu.  Neden şu eğitim politikaları ve öğretmen yetiştirme üzerine kalın bir perde çektik?

Eğitimin meseleleri önden gidenlerden de sondan gelenlerden de sorulur. Eğitimde devekuşu gafleti peşinden daha büyük sorunlar getirir. Artık daha fazla saklanmıyor okullardaki huzur bozan hakikat.

Ben şahsen şu kılık ve kıyafeti çok bozu öğretmenleri hiç tanımıyorum. Her okula onlarca Feride Öğretmenler gerekli. Okullarda körpe fidanlar bozulup yok olurken eğitimine yön verenlerin ağzından alevler yükselmeli. “İki müfettiş gönderdik” sözleri hiç de yeterli değil. Okullarda birçok çocuk anafor.

 Okullarda çocuk kavgaları ve öğretmenlere karşı olumsuz tutum ve davranışlar niye? Yetkiler köklü çözüm için görev başına.