GÖRDÜKLERİM DUYDUKLARIM

Huzur KORKMAZ TOPAL

Yaşam Koçu

huzur06peri@gmail.com

Hep bana yükleniyorlar, hep beni suçluyorlar hep ben mi suçluyum? Bunlar gibi ya da benzeri bir sürü ben merkezli soruları kendine sık sık soruyor musun?  

Soruları kendine mi yoksa karşındaki kişilere mi soruyorsun? Bu soruların muhatabı kim? Kimler olmalı? Kim cevap vermeli bu sorulara? Duyuyor musun yoksa cevaplarını senin vermen gereken sorulara kulaklarını kapattın mı?

“Kişi kendinden bilir işi” derler. Sen ne hissediyorsan, neyi ne için yapıyorsan çoğu zaman karşındakinin de aynı olduğunu düşünürsün. Halbuki kimse başkası gibi düşünmez. Aynı yere bakar, ayrı şeyler görürüz çoğu zaman. Önceliğimiz kendimizin doğru görüp görmediğini tespit etmek olmalı. Gördüğümüzü doğru algıladığımız ve anlayıp anlamadığımız da çok önemlidir. 

Bakarız fakat göremeyebiliriz. Bir şeyi görmenin en iyi yolu ışıklı ortamda bakmaktır. Karanlıkta aramak boşa kürek çekmek anlamına gelir. Görmek isteyen ışığı bulur. 

Şikâyet etmek yerine görmek ve görüneni doğru anlamak gerekir. Anlamak için tanımak önemli bir adımdır. 

Hayatına anlam katmak ve gerçek anlamda yaşamak istiyorsan önce kendinle tanış. Hayat amacını ve yolunu iyi bul. Nasıl yapabilirim diye düşünme. 

Bazen sadece doğru bir soru kapı açar birçok bilinmeze. Cevap karmaşık gibi görünse de aslında hep içimizdedir. Seni kendine yaklaştıracak bir tek sorunun cevabı seni sen yapar.

 “Ben kimim” sorusunun cevabını bulmak için önce yarını “kendin olma” günü seçebilirsin. Akşam yatmadan kendini bulmaya, doğru kişi olmak için yapılması gerekenleri yapmaya niyet et. Sabah kalktığında önceliğin seni sen yapan bileşenleri öğrenmek ve anlamak olsun. “Bugün kendim olma günü, sadece kendim için uyandım ve kendimi tanımak, kendimi görmek için sabah gözlerimi açtım” diyerek mühürle o güzel sabahı.

Yolunu bulmak ve yaşam amacını keşfetmek için, kahvaltı sonrası hazırladığın içeceğini al ve evinin dinlendiğin bir köşesine çekil. Önce o köşeye şöyle güzel bir yerleş sonra da kendinle ilgili ne merak ediyorsan başla sormaya. 

Hangi anlarda kendini tamamen hayatta hissediyorsun? Her sabah seni harekete geçiren, motive eden şeyler var mı? Senin için gerçekten önemli olan, seni yönlendiren temel değerler var mı? Senin için “mükemmel bir gün” nasıl geçmeli? Bugünkü hayat tarzınla devam edersen, ilerde “keşke yapmasaydım” ya da “keşke yapsaydım” diyeceğin şeyler var mı? Keşkelerini tek tek inceler misin? Bir yıl sonra öleceğini bilseydin hayatında neyi değiştirmek isterdin? Başaramama riskin olmasaydı neyi yapmak isterdin? Bir daha asla yapmam dediğin ama gizlice tekrar yapmak istediğin bir şey var mı?  Hangi konuda içinden bir ses “bu senin yolun” diyor? Hayatındaki en anlamlı ilişki nasıl bir ilişkiydi ve sana neler öğretti? Uğraşlarınla kişiliğin arasında bir uyumsuzluk hissediyor musun? Seni yorduğu halde bir türlü bırakamadığın alışkanlığın var mı? Hayatında “iyi ki böyle olmuş” dediğin başta seni çok zorlayan bir olay oldu mu?..

Nasıl gitti soru cevap faslı, sorular yeterince kolay mıydı? Yoksa oldukça zorladı mı seni? Cevaplarını biliyor muydun yoksa ansiklopedi mi karıştırmak zorunda kaldın? Kopya çekmen gerekti mi? 

Hayata anlam katmak, yaşam amacını bularak yolunu belirlemek bir serüvendir. Bu serüvende senin en büyük destekçin yine sensin. Kendine zaman tanı, iç sesini dinleyerek not al ve sık sık geri dönüşler yaparak soruları tekrar tekrar sor. Zaman içerisinde düşüncelerin, duyguların değişebilir. Buna bağlı olarak cevapların da değişecektir. Bu seni korkutmasın. “Değişim yaşamın değişmez koşuludur.” 

Sen iyileşirsen dünya iyileşir, düzelirsen dünya düzelir. Önce kendinle ilgilen ve içinde kurtarılmaya değer her ne varsa onu kurtar. Kendini tanı, öyle çok kendinle ilgilen ki iyileş, düzel, mutlu ol.

Sevgi, saygı ve nezaketle kalın.