DOĞAYI KENDİ HALİNE BIRAKIN
Yaz mevsimi geldi gidiyor.
Kışın sıcak odalarda bedenlerini ısıtanlar; şimdi ya denize koşuyor veya yaylalara. Deniz kenarlarını seçenler kendini kumlara, güneşe ve tuzlu suya bırakıyor. Suyun dinlendirici ürpertileri hem bedenine iyi geliyor hem de yorulan beyinlerine.
Doğa bir ilaçtır. Doğa güzelliktir. Doğa düzendir, estetiktir. İnsan seven yaz başladığı günden beri insanları mutlu etmek için uğraşıyor. Doğa bedava açıyor kapılarını bizlere. Doğanın dağlarını, ovalarını, çiçeklerini seyreder ve mutlu oluruz. Bir kuş sesi alır götürür bizi eski şarkılara. Bir ağacın gölgesi huzur verir insanlara. Bir nehrin akışı, su sesi bir aşk masalı anlatır insanlara. Bir dalganın sahili okşaması, sonra hüzünle geri çekilmesi, başını çakıl taşlarına vurması, yetim bir çocuğun başını okşamak gibi gelir insanlara. Bir martının mavi gökyüzünden insana doğru süzülmesi beyaz sevgidir, doldurur yürekleri.
Ama nedense insanlar ne denizin dilinden anlar, ne de yaylaların. Çoluk çocuk koşarak gelinen o muazzam doğa kıyısında bırakılanlara bir bakın. Çöpler, kâğıtlar, kömürler, poşetler, pet şişeler, hatta yüzümüze taktığımız maskeler. Yaylalarda doğayla uyumsuz yaptığımız gece kondu tipi evler. Hatta çevrilen çayır çimen. Otlaklara sokulmayan inekler, koyunlar. Her ağaç dibinde bırakılan yığınla pislikler.
Bakıyorum yaylalara ve deniz kenarlarındaki insanlara. Gün doğarken geldikleri yerlerde bağdaş kurmuş oturur anneler babalar. Kimi uzanarak yatmıştır, kimi kıvrılarak, kimi de sırt sırta vermiş ters yöne bakmaktadır. Kimi denizi taşlamakta. Kimi şarkı söyler, kimi içki içer. Etrafta şişeler. Mangallar kara dumandır. Sıcağı böler et kokusu. Kimi okey oynar, kimi top. Her şey vardır. Olmayan tek şey kitap. Bilmez mi insanlar denize karşı da ağacın altında da kitap okunur. Ama sanki yaylada doğayı; sahilde denizi kirletenlere kitap okumak yasak.
İsterdim ki yazın yaylalarda ve deniz kenarında bırakılan o çöpler arasında unutulmuş bir de kitap olsun.
Yaz mevsimi geldi...
Bıktı yaylalar ve deniz kitap okumasını sevmeyen insanların pisliklerinden.
Suç kimde? Bütün milletin malı olan yaylaları, ormanları, sahilleri işgal eden, kirletenlere karşı ses çıkarmayan yetkililerde mi? Yoksa aldığımız yanlış eğitim sisteminde mi?
Ağaçların, çimenlerin, kuşların, suyun, kara kumun, denizin, ineklerin, koyunların, çiçeklerin, dağların, taşların yasası yok diye hep böyle bedbaht mı kalsınlar?
Ah bir de şu yaylalarda ve deniz kenarlarında sırt üstü uzanmış elinde kitap olan insan görsem. Allah'tan ümit kesilmez. Biz göremesek de belki bir gün olur.
Doğayı kendi haline bırakın, kirletmeyin. Doğanın kurallarına uyun ve çevreyi kirletmeyin.