ÇOCUKLUK İŞTE
“Bir gün çok zengin olursam çocukluk satın alacağım. Büyüklük sizde kalsın.” YujaDab.
Çocukluk işte; ne güzel yıllardır o yıllar. Rahim kanalından girip, kabir kanalından çıktığın o sana göre uzun gelen ömrünün, yaşam seyrinin en değerli zamanlarıdır. Ellerin, ayakların kirli ve dizlerin yara bere içinde, gönlünün en temiz halleri tam da o dönemde, en güzel anlar o anlardır.
Oyunlar, kavgalar, sucuk gibi terlemeler, kurumuş sümüklerin suratında kol gezdiği zamanlar; olaylar olaylar. Gazoz kapağına değer verdiğin, kaliteli afyon mermeriyle düzlediğin, bir kınık kapağının beş kola kapağı ettiği, kuytu oynarken arkadaşlarının misketlerini üttüğünde tatmış olduğun hazzın dayanılmaz hafifliği ile yaşadığın o anlar: çocukluklar, çocuklar.
“Hayal kurmak, bilmektir.” der, Einstein. Bilim ansiklopedilerinden öğrendiğin bilgileri, elindeki kıt kanaat olan imkânlarla uygulamaya geçirdiğin, amonyum nitratla, şekeri pişirdiğin, kendi roketini yaptığın, saçını, başını yaktığın, tiner kutusu patlattığın, algida şemsiyesinden paraşüt yapıp ayağını burktuğun, sana tuncit, mucit, yucit diye seslenildiği, anne terliğinin ne olduğunu bildiğin o anlar: hayaller, imkânsızlıklar.
Solak olmana rağmen, babanın sol elini bağlayıp sağ elle yazı yazdırmaya çalıştığı ve bunu da başarıp bilim tarihine adını yazdırdığı, hâlbuki mahalle kavgaları ve maçlarında solak olmanın tekliği ile arkadaşların tarafından sana takım kaptanlığı ve çete liderliği bahşedildiği, kafanın yarıldığı ve kendi kanının tadına baktığın o yıllar: yaramazlıklar, mutluluklar.
Çocukluk işte, hepsi mazi de mi kaldı? Hepsi içimizde, o güzel yıllar, hasretle, tebessümle özlediğimiz, ellerimiz kirli ama gönüllerimizin en saf hali. Hepimiz için böyledir. Selam olsun o yıllara, selam olsun çocukluğunu yaşayacak ve yaşamakta olan evlatlarımıza.
Allah evlatlarımızı hayalden, sağlıktan, muhabbetten ayırmasın, onları korusun ve yüceltsin. Vatanına, milletine hayırlı evlatlar olmayı nasip etsin.
Selam ve muhabbetle...